DE IJZIGE WARMTE VAN MONTE ROSA
Op de grens tussen Zwitserland en Italië houdt het enorme Monte Rosa-gebergte de wacht. Met haar twintig pieken boven de vierduizend meter is dit enorme massief een van de indrukwekkendste spots van de Alpen en naast de Mont Blanc de hoogste top van West-Europa.
Tekst: Mirte van Dijk
Beeld: Ananda van Welij
De zon is al onder als we het smalle einde van het dal naderen. Over het donkere, gescheurde asfalt rijden we tussen de hoge en steiler geworden rotswanden Val d’Ayas binnen, het meest oostelijke dal in de Italiaanse provincie Aosta. De sneeuw kraakt onder onze voeten als we de auto uitstappen bij Hotel Punta Zerbion en ijskoude lucht prikt in onze neus. Met het maanlicht op de flanken van de Monta Rosa voel je jezelf onmiddellijk heel erg klein op deze wereld.
Cheese
Klein voelen we ons de volgende ochtend nog steeds, nu we bij daglicht een beter idee krijgen van de omgeving. De rotswanden zien er weliswaar minder dreigend uit en ook de witte flanken geven je nu een uitnodigende glimlach. Zonder exact te weten wat ons te wachten staat, stappen we volledig uitgerust met pieper, schep en sonde de auto in. Het is maar een klein stukje rijden naar Champoluc, van waaruit je direct toegang hebt tot het gelijknamige deel van een van de drie skigebieden in het Monte Rosa-gebied. Het is rustig, het weer is fantastisch en het uitzicht is… perfect. En dat dat een beetje cheesy klinkt, ach, dat nemen we maar op de koop toe. Het gerucht gaat dat de Monte Rosa een van de meest uitgebreide en gevarieerde off-piste mogelijkheden heeft van de Alpen, mits je een gevorderde skiër bent en wat voorkennis hebt van gletsjers, touwtechnieken en veiligheidsprocedures. Uiteraard kun je hier als beginnende freerider of vakantieskiër ook terecht, de omgeving rondom de toegankelijke pistes en laagdrempelige off-piste stukken alleen al is indrukwekkend genoeg. We gaan het de eerste dag even onderzoeken en starten met een oversteek van Col Bettaforca naar de aaneengesloten dorpjes Stafal en Tschaval. En geloof het of niet, het kost ons bijna de hele dag deze helft van het skigebied te doorkruisen. Want wie de tientallen kleine drops en steile doch toegankelijke flanken onderweg kan negeren, moet geblesseerd of heel erg onoplettend zijn.
Als we aan het einde van de dag met een voldaan gevoel en vermoeide benen in het zonnetje proosten op het mooie leven, komt er een kwieke jongeman in een versleten Monte Rosa-skipak naast ons zitten. “Hello guys, where are you from?” Slechts twee biertjes later zijn we erachter gekomen dat de beste man hier al zijn hele leven woont, berggids is en morgen met een halfvolle helikopter de gletsjer van het machtige massief opzoekt. Onze gezichten plooien in grijns-stand en we besluiten de overige paar vrije plekken in de heli te boeken. “See you tomorrow morning Patrick!” Cheese!
Zweethandjes
Het ontbijt kan de volgende ochtend niet snel genoeg gaan. “Hebben jullie je spullen al klaar staan? Vergeet je GoPro niet! En heb ik nou net mijn skischoenen al in de auto gezet?” Er heerst een gecontroleerde en enthousiaste vorm van paniek zo vlak voordat we Patrick onderaan de lift ontmoeten. Van de tientallen afdaal mogelijkheden heeft onze gids Patrick de langste die vandaag mogelijk is uitgekozen. Hij heeft tevens nog een vriend slash gids meegenomen, zodat het communiceren tijdens de afdaling een veilige situatie creëert. Althans, dat zou je denken, als we met z’n allen Italiaans zouden verstaan of de tweede berggeit een woordje Engels had gesproken. Ach, het is allemaal vrij duidelijk: de helikopter landt hier, we worden gedropt daar en komen uiteindelijk beneden ergens anders. Wat wil je nog meer weten? “Watch out for the crevasses and some rocks might fall down.” O ja, wacht even. We kijken elkaar aan en lachen een beetje nerveus als we onze klimgordels aangereikt krijgen. We waren bijna vergeten dat het hier om het een na hoogste bergmassief van West-Europa gaat, er te weinig sneeuw ligt om alle openingen in de gletsjer te bedekken en het vandaag plus tien graden wordt, wat voor extra gevaren kan zorgen.
Dit is een artikel uit White Magazine #1 2014. Mocht je dit nummer gemist hebben dan kun je deze uiteraard nog bestellen in onze webshop. Je kunt voor het gemak ook abonnee worden zodat alle uitgaven voortaan op je deurmat belanden.
